Μια πολύ όμορφη εξόρμηση πραγματοποίησε ο Σύλλογός μας το Σαββατοκύριακο 6 & 7 Οκτωβρίου 2018 στο Όρος Βόρας (Καιμακτσαλάν) και τα Λουτρά Πόζαρ, η οποία γέμισε την ψυχή μας με εικόνες από τα χρυσοκίτρινα φθινοπωρινά χρώματα της οξιάς και χαλάρωσε το σώμα μας στα ζεστά νερά των λουτρών.
Ξεκινήσαμε το πρωί του Σαββάτου από την Πρέβεζα, μια μεγάλη ομάδα 56 ατόμων, μέλη και φίλοι του Συλλόγου. Πρώτος μας σταθμός η Έδεσσα, όπου θαυμάσαμε τους φημισμένους καταρράκτες της για αρκετή ώρα, όπου νοιώθεις ότι η δυνατή τους ροή σε ζωντανεύει, χωρίς καν να έρθεις σε επαφή με το νερό.
Το μυαλό μας όμως ήταν στα Λουτρά Πόζαρ και εκεί βρεθήκαμε το απόγευμα, αφού πρώτα τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια στο Λουτράκι Αριδαίας. Η λουτρόπολη είναι χτισμένη στις όχθες του θερμοποτάμου που διασχίζει την περιοχή. Τα ιαματικά θερμά νερά, με σταθερή θερμοκρασία 37 βαθμούς Κελσίου, αναβλύζουν εδώ και χιλιάδες χρόνια από το Όρος Βόρας. Αφεθήκαμε στις ευεγερτικές ιδιότητες των θερμών λουτρών και οι πιο πολλοί δοκίμαζαν και το κρύο από τους καταρράκτες δίπλα στο ποτάμι. Η αίσθηση της εναλλαγής μεταξύ ζεστού και κρύου φοβερή!
Αφού το σώμα μας είχε χαλαρώσει, εκείνο που μας έλειπε να ολοκληρώσουμε την ημέρα ήταν ένα ωραίο δείπνο σε ταβέρνα της περιοχής, όπου μερικοί ξεδίπλωσαν και το χορευτικό τους ταλέντο, μαζί με μέλη από τον Σύλλογο Υπαίθρια Ζωή Λάρισας.
Το επόμενο πρωί η πορεία μας ξεκίνησε από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο άνω Λουτράκι, ένα χωριό το οποίο είναι εγκαταλειμμένο. Εκεί συναντηθήκαμε με τον πρόεδρο και τα μέλη του ΕΟΣ Αριδαίας, που συνόδευσαν την Β΄ ομάδα στον καταρράκτη της Κουνουπίτσας, όπου δυο άτομα τόλμησαν και κολύμπησαν στην λιμνούλα που είχε σχηματιστεί εκεί. Μετά από τετράωρη πορεία η ομάδα επέστρεψε στα χαλαρωτικά νερά των λουτρών Πόζαρ.
Η Α΄ ομάδα κατευθυνόμενη προς την Κορυφή Γεράκι (Σοκόλ στα σλάβικα), ακολούθησε στην αρχή χωματόδρομο, όπου συναντούσε παντού καστανιές, κερασιές και στην συνέχεια μονοπάτι με πυκνή βλάστηση, όπου κυριαρχούσαν οι οξιές. Έχοντας αριστερά μας το ρέμα της Λούτσας συνεχίσαμε την ανάβαση απολαμβάνοντας τα χρώματα, τα οποία αυτή την εποχή του φθινοπώρου είναι εκπληκτικά. Το χρυσοκίτρινο από της οξιές εναλλάσσεται με το πράσινοι από τα πεύκα. Όλο το τοπίο μια τεράστια παλέτα. Μετά από πορεία τεσσάρων ωρών φθάνουμε στην κορυφή μας. Το τοπίο εδώ ολότελα γυμνό, ένα βράχινο σύμπλεγμα, που έχει όψη ανοιγμένης φτερούγας, εξού (και το όνομά της), οριοθετεί τα σύνορά μας με τα Σκόπια. Αφού απολαύσαμε την θέα προς τις άλλες κορυφές της οροσειράς, όπως το Καιμακτσαλάν, (τρίτο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας με ύψος 2.524 μ.) Πίνοβο, Τζένα και βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες επιστρέψαμε στα λουτρά Πόζαρ για μια βουτιά και χαλάρωση.
Επιστρέψαμε στην Πρέβεζα γεμάτοι από όμορφες εικόνες και συναισθήματα και ανανεώνουμε το ραντεβού μας για την επόμενη εξόρμηση.
Ευχαριστούμε τον ΕΟΣ Αριδαίας για την βοήθειά του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου