Εικόνες που ήταν συνηθισμένες στα πιο τουριστικά μέρη της χώρας και οι οποίες εισέβαλλαν στο Μέτσοβο, που είχε δημιουργήσει διαφορετική τουριστική παράδοση και κουλτούρα.
Ένας από τους επισκέπτες της περιοχής, ο οποίος βρέθηκε στο Μέτσοβο το τριήμερο της Πρωτομαγιάς, περιγράφει με γραφυρό τρόπο αυτά στα οποία έγινε μάρτυρας..
Αναφέρει..
Βρήκαμε ένα ξενοδοχείο λίγο πιο έξω από το χωριό (15χιλμ), περίπου 150 ευρώ την βραδιά (για τις παροχές του, καλή τιμή).
Φτάσαμε αργά το απόγευμα και είπαμε να ξεκουραστούμε και να χαλαρώσουμε με τις ανέσεις του ξενοδοχείου.
Το πρωί της επόμενης ημέρας, αφού απολαύσαμε το πρωινό μας (αρκετά καλό), πήραμε κάποιες πληροφορίες για το τι οφείλουμε να επισκεφτούμε στο Μέτσοβο. Περιττό να σας πω κάναμε μιάμιση ώρα να φτάσουμε! Στάση εδώ για φωτογραφία, στάση εκεί, πέρασε η ώρα!
Ξεκινήσαμε λοιπόν, από την Πινακοθήκη (όποιος δεν έχει πάει, δεν μπορεί να καταλάβει το μεγαλείο της!).
Επόμενος σταθμός, η Αγία Παρασκευή (δεν ξέρω αν το μεγαλείο εκεί μέσα είναι η επαφή με τον Θεό ή τα θαύματα των ανθρώπων στα σκαλιστά τέμπλα, τις εικόνες και τις αγιογραφίες).
Στη συνέχεια, ακολούθησε το μουσείο (λογικά αποτελεί ένα αρχοντόσπιτο, εμπλουτισμένο με την παράδοση του χωριού).
Η ώρα είχε φτάσει 12:30 και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την τεχνίτη λίμνη (απίστευτη η διαδρομή, αν και τα δένδρα ακόμη γυμνά, λογικά λόγω υψόμετρου και χαμηλής θερμοκρασίας). Μας πήρε πάνω από μιάμιση ώρα χαζεύοντας το μεγαλείο της φύσης. Βάλαμε το GPS και μας εμφάνισε το πιο κοντινό χωριό, την Μηλιά. Πήραμε το ρίσκο να πάμε μια βόλτα. Καθίσαμε σε ένα καφενεδάκι και ρωτήσαμε αν έχει κάτι να φάμε. Λίγα πράγματα, αλλά οκ μια χαρά ήταν (γκουρμεδιές θα φάμε αλλού!). Καθαρό και περιποιημένο χωριό, με φιλόξενους αλλά "δύστροπους" ανθρώπους.
Περνώντας η ώρα, αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο. Οι μπαταρίες, γεμάτες από ομορφιές της φύσης, αλλά και των ανθρώπων (Πινακοθήκη, Μουσείο, Αγία Παρασκευή, Μηλιά).
Αφού ξαπλώσαμε να ξεκουραστούμε, το απόγευμα απολύσαμε και πάλι τις ανέσεις του ξενοδοχείου (αν ψάχναμε για βραδινή διασκέδαση, θα είχαμε άλλον προορισμό).
Την επόμενη ημέρα (Πρωτομαγιά) αποφασίσαμε να την περάσουμε πιο χάλαρα. Ψώνια, καφέ, κοντοσούβλι και βόλτες στα πλακόστρωτα δρομάκια (δεν τα λες και ότι καλύτερο).
Πήραμε το πρωινό και κατηφορίσαμε για το Μέτσοβο. Ψάχνοντας να παρκάρουμε εισπράξαμε την πρώτη απογοήτευση. Δρόμοι σχεδόν κλειστοί, που για να περάσεις έπρεπε να κάνεις 3-4 φορές εμπρός πίσω, θέσεις για παρκινγκ λίγες, κάποιες ήταν κατειλημμένες από τραπεζοκαθίσματα (βλέπετε, πολύ το χρήμα!) και η τροχαία αντι να κόβει κλήσεις στους καταστηματάρχες για την κατάληψη των δρόμων έκοβε κλήσεις στα αυτοκίνητα (λογικά αν δεν είχαμε έρθει για τουρισμό δεν θα χρειαζόταν να τοποθετήσουν τόσα τραπέζια στους δρόμους). Καθίσαμε για καφέ στην πλατεία, πήραμε freddo (ο Θεός να τον πει καφέ), μιας και λόγω τουρισμού τον ελληνικό τον κάνουν στον ατμό...
Οι λαμαρίνες και οι δίσκοι με γλυκά και φαγητά ερχόταν από το πουθενά, ένας Θεός ξέρει από πού τα κουβαλούσαν (ούτε στο πανηγύρι του Μαραθώνα τέτοιο θέαμα)...
Δυο καφέδες, δύο αποδείξεις, με διαφορά μιας ώρας η μια από την άλλη αν και οι καφέδες ήρθαν μαζί συνοδευόμενοι από τις αποδείξεις...
Λίγα μέτρα δίπλα μας, γινόταν ο πόλεμος των πόλεμων! Ο λόγος; Το πού θα φας το κοντοσούβλι (άγρα πελατών ), όμως η δημόσια τάξη δεν έβλεπε, δεν άκουγε τις ριπές του πολέμου, αν και ήταν δεν ήταν 20-30μ απόσταση...
Βλέποντας όλο αυτό το θέαμα, θυσιάσαμε το φημισμένο κοντοσούβλι της πλατειάς και πήγαμε 200, 300, το πολύ 400 μέτρα από την πλατεία για να φάμε. Ένα μαγαζί σχεδόν άδειο, μια μέρα που στο κέντρο του Μετσόβου υπήρχε το αδιαχώρητο... Ρωτήσαμε γιατί συμβαίνει αυτό. Η απάντηση που πήραμε, "Κάποιοι έχουν ΜΠΑΡΜΠΑ ΣΤΗΝ ΚΟΡΩΝΗ".
[epiruspost]
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου