Είναι η «εσχάτη των ποινών», όπως ακούγαμε και διαβάζαμε πιτσιρικάδες. Είναι η διαιτητική απόφαση που γίνεται δεκτή με πανηγυρισμούς σαν γκολ από τους επιτιθέμενους και με απογοήτευση σαν να δέχθηκαν γκολ, από τους αμυνόμενους.
Συναισθήματα που άρχισαν να προκαλούνται από το 1891, όταν καθιερώθηκε το πέναλτι στο ποδόσφαιρο. Συγκεκριμένα, ο Γουίλιαμ ΜακΓκαν, γιος ενός Ιρλανδού εκατομμυριούχου, έπαιζε τερματοφύλακας στην Milford FC στην 1η κατηγορία της Ιρλανδίας και στη συνέχεια υπήρξε και μελος της ιρλανδικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας.
Από αυτή την θέση έκανε επίσημο αίτημα τον Ιούνιο του 1890 για την καθιέρωση του πέναλτι, αίτημα που έγινε δεκτό με την μορφή ποδοσφαιρικού νόμου το 1891, ώστε να σταματήσουν οι αμυνόμενοι να κάνουν φάουλ με κάθε τρόπο στους επιτιθέμενους όταν έφταναν, εκείνα τα χρόνια, κοντά στην εστία.
Το πέναλτι, επομένως, υπήρχε στο ποδόσφαιρο από το 1891 αλλά η άσπρη βούλα, από όπου εκτελείται, καθιερώθηκε το 1902. Μέχρι τότε, ο παίκτης εκτελούσε το πέναλτι από οποιοδήποτε σημείο εντός περιοχής (έξω από την μικρή περιοχή φυσικά) ενώ το να είναι πίσω από τον εκτελεστή οι συμπαίκτες του και οι αντίπαλοι, καθιερώθηκε το 1937. Μέχρι τότε, σε κάθε εκτέλεση πέναλτι, ο κάθε παίκτης μπορούσε να σταθεί όπου ήθελε εντός περιοχής.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου