«Η Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη, από το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων | Epirus World

«Η Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη, από το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων

«…Αύριο είναι Κυριακή. Σιγά σιγά αδειάσανε οι δρόμοι και τα σπίτια, όμως ακόμη κάποιος έμεινε και τρέχει να προφτάσει Και ρυθμικά χτυπήσανε μιά μιά οι ώρες κι ανοίξανε πόρτες και παράθυρα μ’ εξαίσιες αποκεφαλισμένες μορφές Ύστερα ήρθανε τα λάβαρα, οι σημαίες κι οι φανφάρες κι οι τοίχοι γκρεμιστήκανε απ’ τις άναρθρες κραυγές Πτώματα ακέφαλα χορεύανε τρελά και τρέχανε σα μεθυσμένα όταν βαρούσανε οι καμπάνες Τότε, θυμάσαι, που μου λές: Ετέλειωσεν ο πόλεμος! Όμως ο Πόλεμος δεν τέλειωσεν ακόμα. Γιατί κανένας πόλεμος δεν τέλειωσε ποτέ!...» ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ «Εποχές» Δύο αδέλφια, ο Άρης και η Ζωή, ζουν απομονωμένα στην σοφίτα του σπιτιού τους. Μόνη τους συντροφιά εκτός από τα πολλά βιβλία και τα αγορίστικα, πολεμικά παιχνίδια του πρώτου ή τα πλεκτά της αδελφής του, είναι η σκιά του Πατέρα τους -ή έστω η αναφορά της, αφού στο έργο δεν εμφανίζεται καθόλου- που μπαινοβγαίνει αμίλητη και αποστασιοποιημένη. Έξω είναι η Πόλη, ο άγνωστος κόσμος που ζει και αναπνέει πέρα από τους τέσσερις τοίχους και τον μικρό φεγγίτη πάνω στον τοίχο απ’ τον οποίο μόνο θραύσματα ζωής καταφέρνουν να εισδύσουν. Ενώ η πόλη ετοιμάζεται να φορέσει τα γιορτινά της, αφού όπως ο Άρης και η Ζωή υποθέτουν, οι ετοιμασίες που λαμβάνουν χώρα στην πλατεία δίπλα στο σπίτι δε μπορούν παρά να προοιωνίζουν μια κανονική στρατιωτική παρέλαση, τα δύο παιδιά επιδίδονται σε ένα ιδιότυπο παιχνίδι πρόκλησης των ορίων τους με φόντο την ελπίδα, ταυτόχρονα και τον φόβο, της διαφυγής. Προοδευτικά, όμως, κι ενώ μέσα στο δωμάτιο το παιχνίδι τους εξελίσσεται σε ένα σκληρό και αδυσώπητο παιχνίδι εξουσίας, ο έξω κόσμος από πιθανός ελευθερωτής θα γίνει -μεταφορικά και κυριολεκτικά- ο δήμιός τους. Το λευκό πανί που καλύπτει τον απροσδιόριστο όγκο που έχει στηθεί στο κέντρο της πλατείας θα σηκωθεί και θα αποκαλύψει όχι το άγαλμα κάποιου ήρωα, αλλά μια λαιμητόμο, το χαρούμενο πλήθος της παρέλασης θα μετατραπεί σε κυνηγημένο και φοβισμένο κοπάδι, παραμορφωμένα σώματα θα παρελάσουν μέσα σε κλουβιά, δεκάδες σκυλιά θα πλημμυρίσουν την πλατεία, η χωροφυλακή θα εμφανιστεί καβάλα σε μαύρα άλογα, το υποψήφιο θύμα θα τους θυμίσει στην όψη και στο ντύσιμο τον πατέρα, ενώ ο γείτονας με τα μακριά μαλλιά, ο «φίλος» του Άρη, θα πάρει τον ρόλο του εκτελεστή. Υπαρξιακό θρίλερ ή αλληγορία επώδυνου σουρεαλισμού, η «Παρέλαση» με την ιλιγγιώδη πλοκή της σκαρφαλώνει ασθμαίνοντας προς την κορυφή: μόλις φθάσει εκεί, το σκοινί θα κοπεί απότομα. Η κάθαρση δεν θα έρθει για κανέναν. Η «Παρέλαση», όπως και τα άλλα δυο μονόπρακτα της τριλογίας της Πόλης, η «Πόλη» και η «Διανυκτέρευση», τοποθετεί το άτομο απέναντι στο σύνολο στην βάση μιας διαλεκτικής πάνω στην σχέση Ιδιωτικού και Δημοσίου. Βαπτίζοντας τους ήρωές της στην δεξαμενή του συλλογικού ασυνειδήτου της ελληνικής κοινωνίας καταφέρνει να τους μολύνει με τον φόβο και την ανασφάλεια που κουβαλούν τα όνειρα, οι μνήμες και τα τραύματα του πρόσφατου ιστορικού παρελθόντος.
Share on Google Plus

About konmpel

This is a short description in the author block about the author. You edit it by entering text in the "Biographical Info" field in the user admin panel.
    Blogger Comment
    Facebook Comment

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου