Οκτώ χιλ. βόρεια της Πρέβεζας, σ' ένα καταπράσινο τοπίο σε έκταση 9000 στρεμμάτων , βρίσκεται η Αρχαία Νικόπολη. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 31 π.Χ., έγινε η ναυμαχία του Ακτίου μεταξύ των στόλων του Οκταβίου αφενός και της Κλεοπάτρας αφετέρου, κατά την οποία επεκράτησε ο Οκτάβιος.
Επακόλουθο της (μετά την αυτοκτονία του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας, τελευταίας βασίλισσας των Πτολεμαίων της Αιγύπτου) ήταν το τέλος της Ελληνιστικής και η αρχή της Ρωμαϊκής περιόδου και φυσικά η πλήρης επικράτηση του Οκταβiου. Σ' ανάμνηση της νίκης του, ο Οκτάβιος έκτισε την Νικόπολη, στο νοτιότατο άκρο της Ηπείρου. Αυτή γρήγορα αναπτύχθηκε σε μεγαλούπολη, αφού προικίσθηκε με εξαιρετικά προνόμια και ατέλειες, ως "ελεύθερη" ελληνική πόλη κι ο πληθυσμός της συγκροτήθηκε από βίαια "συνοικισθέντες" Έλληνες πολίτες από 20 περίπου πόλεις της Αιτωλ/νίας και της Ηπείρου, αλλά κι απ' τον Κόρινθο - κι αυτή την Ιταλία ακόμη- Τα τρία λιμάνια της, η εξαιρετική γεωγραφική της θέση ως κόμβου μεταξύ Ηπείρου - Ακαρνανίας αλλά και Ελλάδος - Ιταλίας, η επανίδρυση των Ακτίων ως "ισολυμπίων γυμνικών και μουσικής ιπποδρομίας τε πεντετηρικών αγώνων", την μετέτρεψαν σε πόλο έλξης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. “Πόλις ευανδρούσα, λαμβάνουσα καθ ημέραν επίδοσιν”, αναφέρει ο Στράβων. Υπήρξε πόλος έλξης πνευματικών ανδρών της εποχής, όπως ο Επίκτητος (89 μ.Χ.). Η κατοίκηση της πόλης συνεχίστηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους.
Την περίοδο 1ου αι. π.Χ. και 1ου και 2ου αι. μ.Χ. κοσμήθηκε με μεγαλόπρεπα δημόσια κτίρια κι έργα τέχνης. Διασώθηκαν κι αποκαλύφθηκαν ως τώρα, το Υδραγωγείο της, το νερό του οποίου μεταφερόταν από τις πηγές του Αγ. Γεωργίου Φιλιππιάδας, από απόσταση 50 χλμ., περίπου, με ανοικτό αγωγό πάνω σε "καμάρες" ή μέσα από σήραγγες. Ο αγωγός κατέληγε στο Νυμφαίον, δίδυμα διώροφα κτίρια στην πλευρά του Ιονίου - το οποίο αποτελούσε και την επίσημη είσοδο της πόλης απ' το πέλαγος. Η πόλη προστατευόταν από τείχη (ρωμαϊκά), ερείπια των οποίων σώζονται σήμέρα. Το ωδείο, το θέατρο πάνω απ' τη σημερινή δημόσια οδό οι θέρμες, το Μνημείο του Αυγούστου, με ενσωματωμένα τα έμβολα των πλοίων της Κλεοπάτρας είναι μνημεία της πρώτης περιόδου της Νικόπολης. Σε μια εποχή που οι Ρωμαίοι είχαν καταλάβει όλο τον κόσμο, η Νικόπολη, λόγω της στρατηγικής της θέσης εξελίχθηκε σ' ένα από τα μεγαλύτερα διακομιστικά και εμπορικά κέντρα. Γνωστά είναι τα λιμάνια της Κόμαρος και Βαθύ
Κατά την παλαιοχριστιανική εποχή (4ος αι. μ.Χ.) η Νικόπολη δέχθηκε επιδρομές, περιορίστηκαν οι εμπορικές της δραστηριότητες και οι κάτοικοι στράφηκαν στον αγροτικό τομέα και κατασκεύασαν ένα νέο τείχος που μίκρυνε την έκτασή της. Εξακολούθησε όμως να είναι πρωτεύουσα μιας τεράστιας επαρχίας που ονομάστηκε "ΠΑΛΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ". Το 540 μ.Χ. ο Ιουστινιανός επισκεύασε τα ήδη υπάρχοντα παλαιοχριστιανικά τύχη για προστασία από τις εχθρικές επιδρομές. Αυτά τα τείχη (βυζαντινά) σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση, με 35 τετράγωνους και ημικυκλικούς πύργους (τα βλέπουμε παράλληλα στην εθνική οδό).
Αυτή την περίοδο χτίστηκαν 6 μεγάλες Βασιλικές. Το Επισκοπικό Μέγαρο, η πεντάκλιτη Βασιλική του Αλκίσωνος, n τρίκλιτη Βασιλική του Δουμετίου - με εξαίρετα ψηφιδωτά -, η Βασιλική Δ στη δέση Ανάληψη, με εξαίρετα ψηφιδωτά-, κ.ά., είναι μερικά από τα μνημεία που έχουν αποκαλυφθεί και μαρτυρούν την ακμή της Νικοπόλεως κατά τον 6ο μ.Χ. αι. Τη Νικόπολη περιέλαβε στην περιοδεία του (62-63 μ.Χ.) ο Απόστολος Παύλος και ίδρυσε, σύμφωνα με αναφορές, την Εκκλησία της ("σπούδασαν ελθείν προς με εις Νικόπολιν, εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαί” Προς Τίτον 3.12). Κι εδώ κατέφυγε (44 μ.Χ.) κι έμεινε ως το τέλος της ζωής του ο στωικός φιλόσοφος Επίκτητος (50-120 μ.Χ.), όταν η διδασκαλία του επέφερε την κατακραυγή της Ρώμης. Σεισμοί, επιδρομές, πυρκαγιές, την ερήμωσαν τελικά τον 10ο-11ο αι.
Επακόλουθο της (μετά την αυτοκτονία του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας, τελευταίας βασίλισσας των Πτολεμαίων της Αιγύπτου) ήταν το τέλος της Ελληνιστικής και η αρχή της Ρωμαϊκής περιόδου και φυσικά η πλήρης επικράτηση του Οκταβiου. Σ' ανάμνηση της νίκης του, ο Οκτάβιος έκτισε την Νικόπολη, στο νοτιότατο άκρο της Ηπείρου. Αυτή γρήγορα αναπτύχθηκε σε μεγαλούπολη, αφού προικίσθηκε με εξαιρετικά προνόμια και ατέλειες, ως "ελεύθερη" ελληνική πόλη κι ο πληθυσμός της συγκροτήθηκε από βίαια "συνοικισθέντες" Έλληνες πολίτες από 20 περίπου πόλεις της Αιτωλ/νίας και της Ηπείρου, αλλά κι απ' τον Κόρινθο - κι αυτή την Ιταλία ακόμη- Τα τρία λιμάνια της, η εξαιρετική γεωγραφική της θέση ως κόμβου μεταξύ Ηπείρου - Ακαρνανίας αλλά και Ελλάδος - Ιταλίας, η επανίδρυση των Ακτίων ως "ισολυμπίων γυμνικών και μουσικής ιπποδρομίας τε πεντετηρικών αγώνων", την μετέτρεψαν σε πόλο έλξης στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. “Πόλις ευανδρούσα, λαμβάνουσα καθ ημέραν επίδοσιν”, αναφέρει ο Στράβων. Υπήρξε πόλος έλξης πνευματικών ανδρών της εποχής, όπως ο Επίκτητος (89 μ.Χ.). Η κατοίκηση της πόλης συνεχίστηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους.
Την περίοδο 1ου αι. π.Χ. και 1ου και 2ου αι. μ.Χ. κοσμήθηκε με μεγαλόπρεπα δημόσια κτίρια κι έργα τέχνης. Διασώθηκαν κι αποκαλύφθηκαν ως τώρα, το Υδραγωγείο της, το νερό του οποίου μεταφερόταν από τις πηγές του Αγ. Γεωργίου Φιλιππιάδας, από απόσταση 50 χλμ., περίπου, με ανοικτό αγωγό πάνω σε "καμάρες" ή μέσα από σήραγγες. Ο αγωγός κατέληγε στο Νυμφαίον, δίδυμα διώροφα κτίρια στην πλευρά του Ιονίου - το οποίο αποτελούσε και την επίσημη είσοδο της πόλης απ' το πέλαγος. Η πόλη προστατευόταν από τείχη (ρωμαϊκά), ερείπια των οποίων σώζονται σήμέρα. Το ωδείο, το θέατρο πάνω απ' τη σημερινή δημόσια οδό οι θέρμες, το Μνημείο του Αυγούστου, με ενσωματωμένα τα έμβολα των πλοίων της Κλεοπάτρας είναι μνημεία της πρώτης περιόδου της Νικόπολης. Σε μια εποχή που οι Ρωμαίοι είχαν καταλάβει όλο τον κόσμο, η Νικόπολη, λόγω της στρατηγικής της θέσης εξελίχθηκε σ' ένα από τα μεγαλύτερα διακομιστικά και εμπορικά κέντρα. Γνωστά είναι τα λιμάνια της Κόμαρος και Βαθύ
Κατά την παλαιοχριστιανική εποχή (4ος αι. μ.Χ.) η Νικόπολη δέχθηκε επιδρομές, περιορίστηκαν οι εμπορικές της δραστηριότητες και οι κάτοικοι στράφηκαν στον αγροτικό τομέα και κατασκεύασαν ένα νέο τείχος που μίκρυνε την έκτασή της. Εξακολούθησε όμως να είναι πρωτεύουσα μιας τεράστιας επαρχίας που ονομάστηκε "ΠΑΛΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ". Το 540 μ.Χ. ο Ιουστινιανός επισκεύασε τα ήδη υπάρχοντα παλαιοχριστιανικά τύχη για προστασία από τις εχθρικές επιδρομές. Αυτά τα τείχη (βυζαντινά) σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση, με 35 τετράγωνους και ημικυκλικούς πύργους (τα βλέπουμε παράλληλα στην εθνική οδό).
Αυτή την περίοδο χτίστηκαν 6 μεγάλες Βασιλικές. Το Επισκοπικό Μέγαρο, η πεντάκλιτη Βασιλική του Αλκίσωνος, n τρίκλιτη Βασιλική του Δουμετίου - με εξαίρετα ψηφιδωτά -, η Βασιλική Δ στη δέση Ανάληψη, με εξαίρετα ψηφιδωτά-, κ.ά., είναι μερικά από τα μνημεία που έχουν αποκαλυφθεί και μαρτυρούν την ακμή της Νικοπόλεως κατά τον 6ο μ.Χ. αι. Τη Νικόπολη περιέλαβε στην περιοδεία του (62-63 μ.Χ.) ο Απόστολος Παύλος και ίδρυσε, σύμφωνα με αναφορές, την Εκκλησία της ("σπούδασαν ελθείν προς με εις Νικόπολιν, εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαί” Προς Τίτον 3.12). Κι εδώ κατέφυγε (44 μ.Χ.) κι έμεινε ως το τέλος της ζωής του ο στωικός φιλόσοφος Επίκτητος (50-120 μ.Χ.), όταν η διδασκαλία του επέφερε την κατακραυγή της Ρώμης. Σεισμοί, επιδρομές, πυρκαγιές, την ερήμωσαν τελικά τον 10ο-11ο αι.
ΠΗΓΗ: letsgopreveza.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου